สภาวะกำหนด ๕ นำเข้าเมื่อวันที่ 12 ธ.ค. 2559 โดย จุฬา ศรีบุตตะ อ่าน [58607]
..... บทกลอน ชีวิต ความตาย สตฺตานํ หิ วีวิตํ กาโล จ เทหนิกฺเขปนํ คติสัตว์ทั้งหลายอันเกิดมาในโลกนี้ย่อมมีสภาวะกำหนดมิได้นั้น ๕ ประการ ชีวิตํ คือชีวิตนั้นก็หากำหนดมิได้ประการ ๑
พยาธิ คือการป่วยไข้นั้นก็หากำหนดมิได้ประ ๑ กาเล เพลาอันมรณะนั้นก็หากำหนดมิได้ประการ ๑ เทหนิกฺเขปนํ
ที่อันจะทิ้งไว้ซึ่งกเฬวระนี้ก็หากำหนดมิได้ประการ ๑ คติ ซึ่งจะไปภพเบื้องหน้านั้นก็หากำหนดมิได้ประการ ๑ เป็น ๕ ประการด้วยกัน ระลึกถึง ความตาย สบายนัก มันหักรัก หักหลง ในสงสาร บรรเทามืด โมหันต์ อันธการ ทำให้หาญ หายสะดุ้ง ไม่ยุ่งใจ อันชีวิต คนเรา ก็เท่านี้ จนหรือมี คนเรา ก็เท่านั้น วาสนา คนเรา ไม่เท่ากัน
อันความตาย เท่านั้น ที่เท่าเทียม อันชีวิต คนเรา ก็เท่านี้ ตายเป็นผี ต้องลงโลง อย่าสงสัย ถึงใหญ่โต คับฟ้า สักเพียงใด ก็ไม่ใหญ่ ไปกว่าโลง เมื่อลงนอน อันชีวิต..คนเรา..ก็เท่านี้ มีชีวี..แสนสั้นนัก..ยากอยู่ยั้ง เกิดต้องตาย..สลายไป..ไม่จีรัง ชีวิตยัง..ควรสร้างเสริม..เติมความดี. อันคืนวัน พลันดับ ลงลับล่วง ท่านทั้งปวง อุตส่าห์สร้าง ทางกุศล แก่ลงแล้ว รำพึง ถึงตัวตน
อายุคน นั้นไม่ยืน ถึงหมื่นปี ลมหายใจ...เข้าออก...บอกให้รู้ มีเกิดดับ.....สลับอยู่....ดูเปิดเผย เกิดมาเพื่อ...สิ่งใด......ไม่รู้เลย ล้วนลงเอย...คืนกลับ...ลับชีวิน แค่รู้ตัว.........ทั่วพร้อม...ย่อมผ่านพ้น กฏสากล......คือกรรม....ย้ำถวิล เก่าต้องใช้...ใหม่อย่าสร้าง...ล้างมลทิน อนิจจัง........ทั้งสิ้น........ อนัตตา
หากน้ำตา เป็นน้ำยา ชุบชีวิต เชิญญาติมิตร ครวญคร่ำ รำพันหา กี่ศพแล้ว ที่รด หยดน้ำตา ไม่เห็นฟื้น คืนกายา ดังตั้งใจ ธรรมดา ของสังขาร คือการดับ ไม่มีกลับ คืนเป็น เช่นลมหวน เป็นของจริง จงจำ อย่าคร่ำครวญ สิ่งที่ควร เร่งทำ คือกรรมดี
อยู่ให้ดี มีธรรม ประจำจิต ดีจะติด ต่อตั้ง เมื่อยังอยู่ ไปให้ดี มีธรรม เข้าค้ำชู ดีจะอยู่ ยามพราก เมื่อจากเอย
|