กว่าจะมาเป็น... นำเข้าเมื่อวันที่ 22 ม.ค. 2559 โดย อ่าน [58527]
.....
พระคุณแม่
เมื่อมารดาตั้งครรถ์ต้องใช้เวลาถึงสิบเดือนเรียกได้ว่าทุกข์ยากลำบากแสนสาหัส ตั้งครรถ์เดือนแรกชีวิตน้อยๆยังเสมือนหยดน้ำค้างบนใบหญ้าไร้ความแน่นอนตอนเช้าก่อตัวตอนเที่ยงอาจสลายไปก็ได้ พอเดือนที่สองก็คล้ายกับการจับตัวของเนยเหลว พอเดือนที่สามคลับคล้ายกับการจับตัวของก้อนเลือด พอถึงเดือนสี่จึงพอจะเป็นรูปร่างของคนขึ้นบ้าง มารดาตั้งครรถ์เดือนที่ห้าอวัยวะต่างๆของทารกในครรถ์ เช่น ศรีษะ แขนขาจึงค่อยเป็นรูปเป็นร่างขึ้น พอเดือนที่หกทวาร 6 อย่างของทารกในท้องมารดาก็เริ่มเปิดทวาร 6 อย่าง คือ ตา หู จมูก ปาก ลิ้น ใจ พอเดือนที่เจ็ดทารกในครรถ์ก็มีกระดูกครบ360 ชิ้นและยังมีแปดหมื่นสี่พันรูขุมขน พอถึงเดือนที่แปดทารกในครรถ์ก็เกือยจะเป็นเด็กโดยสมบูรณ์มีความรู้สึก มีชีวิตจิตใจ ต่อมาทวารทั้ง 9 ก็เริ่มเปิด เช่น ตา หู จมูก ปาก และทวารขับถ่ายเป็นต้น พอเดือนที่เก้าแขนขาของทารกในครรถ์มารดามักจะขยับตัว เตะถีบ
ดั่งภูเขาเคลื่อนไหวทำให้มารดารู้สึกเจ็บปวดตลอดเวลา ทารกในครรถ์ตั้งแต่แรกเริ่มจนกระทั่งคลอดตลอดเวลาต้องดื่มกินโลหิตมารดาเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิต พอถึงเดือนสิบ
อวัยวะต่างๆของทารกก็ครบสมบูรณ์พร้อมที่จะออกมาชมโลก
การตั้งครรถ์สิบเดือนความทุกข์ยากลำบากของมารดาเหลือจะกล่าว เพื่อให้ทารกคลอดสะดวกโลหิตในกายมารดาหลั่งไหลดั่งสายน้ำ ทำให้ทารกในครรถ์ลื่นไหลไปตามสายโลหิต การคลอดที่ปกติทารกจะงอมืองอเข่าเข้าหาตัวศรีษะลงล่างมารดาก็จะไม่เกิดอันตราย ในรายคลอดยากมือและเท้าน้อยๆจะเตะถีบดิ้นรนทำให้มารดารู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่งเสมือนถูกหอกดาบทิ่มแทงสลบแล้วสลบอีกทุกข์ทรมานแสนสาหัส ผู้เป็นบุตรต้องคิดถึงความเจ็บปวดทุกข์ยากของมารดาที่ให้กำเนิด ผ่านความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสมารดาถึงได้คลอดลูกรักออกมา ถ้าหากแยกแยะมารดาจะมีพระคุณอันยิ่งใหญ่ไม่น้อยกว่าสิบประการดังนี้
ประการที่หนึ่ง พระคุณที่รักทนุถนอมปกป้องทารกในครรภ์
ประการที่สอง พระคุณที่ได้รับความเจ็บปวดในขณะคลอด
ประการที่สาม พระคุณที่ยอมทนทุกข์ทรมานเพื่อลูก และเมื่อคลอดลูกรักแล้วก็ลืมความทุกข์ ทั้งปวงจนหมดสิ้น
ประการที่สี่ พระคุณที่เลี้ยงดู โดยสรรหาแต่อาหารที่ดีมีประโยชน์มาให้กิน
ประการที่ห้า พระคุณที่กล่อมลูกน้อยให้หลับและให้นอนในที่อบอุ่น โดยแม่ยอมทนรับความหนาวเย็นและเปียกชื้นแทนลูก
ประการที่หก พระคุณที่เลี้ยงลูกด้วยนมจากเต้าจนลูกอ้วนท้วน แต่ตนเองต้องผ่ายผอม
ประการที่เจ็ด พระคุณที่ซักล้างผ้าอ้อมให้ลูกโดยไม่หวั่นเกรงว่ามือจะสกปรก หรือผิวหนังแตก
ประการที่แปด พระคุณที่เฝ้าห่วงหาอาลัยจนหลั่งน้ำตา เมื่อยามลูกต้องจากอ้อมอกไปไกล
ประการที่เก้า พระคุณที่คอยให้ความช่วยเหลือและยอมทนลำบากเพื่อลูกทุกอย่าง
ประการที่สิบ พระคุณที่รักลูกสงสารลูกอย่างไม่มีเสื่อมคลาย..รักและเทิดทูนพระคุณแม่มิรู้คลาย..ตายแทนได้
|